درمان دیستونی + پیشگیری از این اختلال حرکتی

دیستونی نوعی اختلال حرکتی است که بعد از ابتلا به این بیماری افراد دچار انقباضات غیر عادی در عضلات بدن شده و ممکن است حرکات غیر معمول را در این افراد مشاهده کنید.

این بیماری ممکن است فقط بخشی از بدن یا ممکن است کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

در مواردی دیده میشود که همزمان نقاط متفاوتی از بدن با بیماری دیستونی درگیر هستند.

بیماری دیستونی انواع مختلفی دارد که بر اساس ناحیه درگیر شده و علت بیماری و شدت آن طبقه بندی میشود.

افرادی که به بیماری دیستونی مبتلا میشوند به طور قطعی می توان گفت که مغز و اعصاب فرد نیز با این اختلال درگیر است.

به مرور زمان سایر اندام های بدن تحت تاثیر قرار گرفته و شاهد لرزش، حرکات پیچشی و غیرمعمول در سایر اندام ها خواهید بود.

بیماری دیستونی هیچ گونه ربطی به مهارت های ارتباطی افراد ندارد و تاثیر منفی یا آسیبی به شناخت و حافظه فرد وارد نمی کند.

تحقیقات گسترده ای در مورد این بیماری انجام شد و انجمن جراحان مغز و اعصاب در آمریکا اعلام کردند که حدود ۲۵۰ هزار نفر از جمعیت جهان در طی سال به بیماری دیستون مبتلا میشوند.

چنین اختلالی در بین سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی بروز پیدا می کند اما احتمال ابتلا به آن در سنین کمتر یا بالاتر نیز وجود دارد.

برای طبقه بندی بیماری دیستونی باید به دیستونی اولیه و دیستونی ثانویه اشاره کرد.

دیستونی اولیه نوعی اختلال است که علت مشخصی ندارد و نمی توان آن را به بیماری دیگری مرتبط دانست.

دیستونی ثانویه به آسیبی گفته میشود که به دلیل تغییرات عصبی یا آسیب دیدگی ایجاد میشود و اغلب این نوع دیستونی جنبه ژنتیکی دارد.

اگر بخواهیم انواع دیستونی را بر اساس درگیری قسمت های خاصی از بدن طبقه بندی کنیم باید به دیستونی کانونی یا موضعی اشاره کرد.

چنین اختلالی تنها یک بخش بدن را درگیر می کند و قطعاً درمان آن آسان تر است.

نوع دیگر دیستونی چند کانونی نام دارد، در این حالت دو یا چند قسمت غیر مرتبط از بدن با این اختلال درگیر خواهند شد.

دیستونی سیگمنتال باعث میشود تا دو یا چند بخش مرتبط از بدن با این بیماری درگیر شود و معمولاً روند درمان این اختلالات کمی پیچیده تر خواهد بود.

دیستونی عمومی حالت دیگری از این بیماری است که بیشتر قسمت های بدن از جمله هر دو پا با این بیماری درگیر میشوند.

دیستونی نیمه بدن حالتی است که بیماران بیش از نیمی از بدن را درگیر با بیماری می دانند.

در واقع می توان گفت که یک سمت بدن به طور کامل آسیب دیده حساب شده و روند درمان برای این بیماران پیچیده تر سپری خواهد شد.

اساساً دیستونی کانونی شایع ترین نوع این اختلال است و بسیاری از بیماران تنها یک منطقه از بدن را با این اختلال درگیر می دانند.

اگر بخواهیم در مورد انواع دیستونی کانونی صحبت کنیم باید به دیستونی گردن، دیستونی نیمه صورت، پلک زدن غیرارادی، دیستونی اورومدیبولار، دیستونی حنجره، کرامپ نویسندگان، دیستونی پاسخ دهنده به دو پا، دیستونی تشنجی و دیستونی عمومی اشاره کرد.

دیستونی گردن یا سرویکال شایع ترین نوع این اختلال است که معمولاً علائم و ظواهر بیماری از سنین میانسالی آغاز میشود و به طور مستقیم عضلات گردن را درگیر می کند.

از نشانه های این آسیب باید به کج شدن سر و گردن به یک سمت اشاره کرد، حتی ممکن است چرخش گردن و خم شدن سر به عقب، جلو یا طرفین نیز رخ دهد.

در موارد زیادی دیستونی گردن با حالت خفیف اتفاق می افتد و در مواقع کمتر ممکن است این بیماری با حالات و علائم شدیدتر نشان داده شود.

دیستونی نیمه صورت که همی فاسیال اسپاسم نیز نامیده میشود یکی از انواع دیستونی های موضعی است که تنها عضلات یک سمت صورت را درگیر می کند.

چنین اختلالی معمولاً باعث افزایش خستگی جسمی در افراد شده یا فشارهای روانی مضاعفی را به فرد وارد می کند.

پلک زدن غیرارادی نوعی دیستونی است که عضلات چشم و اطراف آن را درگیر می کند، چنین اختلالی باعث میشود تا افراد بیش از حد و غیر قابل کنترل با پلک زدن مواجه شده و به مرور زمان حساسیت به نور، سوزش در چشم ها و بسته شدن غیرارادی چشم اتفاق می افتد.

چنین اختلالی با گذشت زمان شدیدتر میشود به گونه ای که حتی فرد نمی تواند برای یک دقیقه چشمان خود را باز نگه دارد.

دیستونی اورومدیبولار مربوط به آسیب دیدگی عضلات فک، دهان و زبان است، این اختلال باعث میشود تا زبان یا دهان افراد کج شده و باز و بسته شدن غیرارادی دهان یا حرکات غیر طبیعی در این قسمت از صورت کاملاً شایع است.

این اختلال به مرور زمان مشکلاتی را در بلع ایجاد می کند و بیماران نیز محدودیت های زیادی را تجربه خواهند کرد.

دیستونی حنجره نوعی دیگر از این عارضه است که به آن لارنژیت نیز می گویند.

در این نوع دیستونی عضلات خارجی یا داخلی حنجره دچار اسپاسم شده و باعث میشود افراد هنگام صحبت کردن یا نفس کشیدن تا حد ممکن این فرایندها را به آهستگی انجام دهند.

این نوع دیستونی فعالیت های صوتی فرد را به طور مستقیم مورد هدف قرار داده و باعث از بین رفتن صدای فرد میشود.

ترامپ نویسندگان همانطور که پیداست مربوط به توانایی نوشتن افراد میشود.

اگر دیستونی باعث گرفتگی انگشتان، مچ و بازوی بیمار شود اصطلاحاً به آن کرامپ نویسندگان نیز گفته میشود.

این افراد در صورت چنین اختلالی نمی توانند از دستان خود به درستی استفاده کنند و انجام فعالیت های پیچیده و تکراری با دست برای بیمار غیر ممکن میشود.

ترامپ نویسندگان برای کسانی استفاده میشود که بر اثر شغل و حرفه خود که نویسندگی یا نوازندگی است به این اختلال مبتلا هستند و برای این افراد یکی از اصطلاحات رایج می باشد.

دیستونی پاسخ دهنده دوپا حالتی است که در ابتدای بیماری پاهای فرد را درگیر می کند و متوجه تغییرات و البته مخرب در راه رفتن فرد خواهید شد.

افرادی که به این نوع دیستونی مبتلا هستند به مرور زمان راه رفتن های غیر عادی داشته و سفت شدن پا مانع از خم کردن یا چرخش مچ پا میشود و این افراد راه رفتنی سخت و مشقت بار را تجربه خواهند داشت.

دیستونی تشنجی یا پروکسیسمال حالتی است که فرد بیمار دچار حملاتی مانند سر میشود، در چنین اختلالی اسپاسم های عضلانی و حرکات غیر عادی بدن دیده میشود.

این افراد اگر با وجود این بیماری در معرض استرس شدید و خستگی مفرط قرار بگیرند یا مصرف مشروبات الکلی و قهوه از حد طبیعی و نرمال را افزایش دهند ممکن است تشنج را تجربه کنند که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد.

دیستونی عمومی یکی دیگر از انواع بیماری های حرکتی است، این عارضه با اسپاسم عضلانی، خم شدن غیر طبیعی بدن، چرخش اندام ها، لرزش‌های شدید و ناگهانی اتفاق می افتد.

در دیستونی عمومی این نوع اختلالات ممکن است فقط از یکی از اندام های بدن شروع شده و به مرور زمان کل بدن را درگیر می کند.

انواع مختلف دیستونی

دیستونی یک اختلال حرکتی است که باعث انقباضات غیرارادی و اسپاسم عضلات می‌ شود.

این اختلال می‌ تواند انواع مختلفی داشته باشد که در اینجا به توضیح چند نوع رایج آن می‌ پردازیم:

دیستونی ocal:

این نوع دیستونی تنها یک ناحیه خاص از بدن را تحت تأثیر قرار می‌ دهد.

برای مثال، دیستونی گردن (تورتیکولیس) باعث چرخش غیرارادی سر و گردن می‌ شود.

دیستونی دست (میوکلونوس) می‌تواند منجر به انقباضات غیرارادی در دست‌ها و انگشتان شود.

دیستونی چند ناحیه‌ ای (Segmental):

در این نوع، بیش از یک ناحیه از بدن تحت تأثیر قرار می‌گیرد. برای مثال، ممکن است همزمان گردن و دست‌ها دچار اسپاسم شوند.

دیستونی جنرالیزه (Generalized):

این نوع دیستونی بیشتر از یک یا دو ناحیه بدن را درگیر می‌کند و می‌تواند تمام بدن را تحت تأثیر قرار دهد.

این نوع اغلب در نوجوانان یا افراد جوان مشاهده می‌شود و معمولاً با علائمی مانند مشکلات حرکتی گسترده همراه است.

دیستونی کمر (Spasmodic Torticollis):

نوعی از دیستونی است که بر عضلات گردن تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود سر به طور غیر ارادی به یک طرف چرخش کند.

این حالت معمولاً با درد و تنش عضلانی همراه است.

دیستونی عاطفی (Psychogenic):

در این نوع دیستونی، علائم معمولاً تحت تأثیر شرایط روانی یا استرس‌های عاطفی قرار دارند.

این نوع بیشتر در افراد با زمینه‌های روانی دیده می‌ شود.

دیستونی معکوس (Cervical Dystonia):

این نوع از دیستونی که به آن تورتیکولیس نیز گفته می‌ شود، باعث ایجاد انقباضات دردناک در عضلات گردن می‌ شود و سر را به سمت جلو، عقب یا طرفین می‌ چرخاند.

این انواع دیستونی ممکن است علائم مختلفی از جمله درد، کاهش قابلیت حرکت، و اختلالات در فعالیت‌ های روزانه به همراه داشته باشد.

درمان این اختلال بسته به نوع آن و شدت علائم می‌ تواند شامل دارو، فیزیوتراپی، تزریق بوتاکس یا جراحی باشد.

دلایل ابتلا به بیماری دیستونی

بسیاری از کسانی که به بیماری دیستونی مبتلا میشوند علت بروز این اختلال را نمی دانند و حتی ممکن است مشاهده علائم این بیماری در ابتدا برای آنها عجیب و نگران کننده باشد.

اما محققان دلایل ایجاد بیماری دیستونی را به دو دسته تقسیم بندی می کنند دلایل ابتلا به دیستونی اولیه معمولاً مشخص نیست و تحقیقاتی که در این مورد انجام شد نشان می دهد که این نوع دیستونی بر اثر ایجاد مشکل و اختلال در منطقه ای از مغز با نام بازال گانگلیا می باشد.

این قسمت از مغز مسئول حرکات غیر ارادی افراد است، اما اگر انتقال دهنده های عصبی کافی نباشند یا تولید انواع نادرست آن در منطقه بازرگانگالیا وجود داشته باشد دلیل بروز دیستونی خواهد بود.

علت ابتلا به دیستونی ثانویه معمولاً قرار گرفتن در شرایط خاص یا ابتلا به بیماری های مختلف است.

در پی ابتلا به تومورهای مغزی، مسمومیت با مونو اکسید کربن، فلج مغزی، کمبود اکسیژن، بیماری هانتینگتون پارکینسون، ویلسون، ام اس، سکته یا جراحت های نخاعی و عفونت هایی مثل آنسفالیت، سل یا ایدز ممکن است این نوع دیستونی رخ دهد.

در مواردی دیستونی ثانویه ببر اثر مصرف داروهای خاص ایجاد میشود.

ممکن است در برابر برخی از داروها بدن بیماران واکنش شبیه به دیستونی داشته باشد.

این داروها شامل استوفنازین، لوکساپین، پیپراستازین، تیوریدازین، تریفلوپرازین و تریمپرازین است.

مصرف این داروها در دراز مدت می تواند منجر به ابتلا به دیستونی ثانویه شود.

این داروها معمولاً برای مشکلات معده، بیماری های روانی و اختلالات حرکتی تجویز میشود و ممکن است چنین عوارضی را از خود به جای بگذارند.

دلایل مختلفی برای ابتلا به بیماری دیستونی وجود دارد مهم است که بیماران با مراجعه به بهترین متخصصان و ریشه یابی این بیماری هر چه سریع تر درمان های موثر را آغاز کرده تا از این بیماری پیشرونده و مخرب جلوگیری کنند.

علائم دیستونی چیست؟

دیستونی از آن دسته بیماری هایی است که علائم یکسان و مشابه برای بیماران اتفاق نمی افتد.

این اختلال با توجه به نوع و منطقه ای از بدن که درگیر می کند حالت و علائم متفاوتی خواهد داشت.

با توجه به اثرات این بیماری در بدن و بروز علائم پزشک با معاینات اولیه متوجه میشود که کدام قسمت از بدن با بیماری دیستونی درگیر است.

دیستونی با علائمی مثل اختلال در راه رفتن نشان داده میشود ممکن است بیماران پای خود را بر روی زمین کشیده و سرعت و تعادل کافی برای راه رفتن را نداشته باشند.

این بیماران به طور مکرر گرفتگی عضلات پا را تجربه می کنند و این اختلالات اغلب هنگام خواب با شدت بسیار زیاد رخ می دهد.

اگر بیماران به پلک زدن های غیر قابل کنترل دچار شوند می تواند نشانه ای مهم از دیستونی باشد.

این افراد به مرور زمان برای حرف زدن با مشکل مواجه شده و تکلم صحیح خود را از دست می دهند.

برخی از بیماران مبتلا به دیستونی دچار کشیدگی گردن به صورت غیر ارادی میشوند.

اینکه گردن تعادل و جایگاه ثابتی نداشته باشد و به سمت طرفین یا عقب و جلو کشیده شود و در همان حالت باقی بماند از نشانه های دیستونی است.

افرادی که به بیماری دیستونی مبتلا هستند اغلب نشانه های مشابهی را نیز تجربه می کنند، خستگی مفرط بر اثر انقباضات دائمی عضلات یکی از مهمترین علائم این عارضه است که باید نسبت به آن دقیق و هوشیار بود.

هر چقدر که بیماری دیستونی پیشرفته تر باشد این علائم با حالت شدیدتری در بدن بیمار اتفاق می افتد اگر این علائم را در حد خفیف تجربه می کنید بهتر است بدون نگرانی و ترس و پزشک مراجعه کرده و ضمن انجام روش های تشخیصی از حضور این بیماری در بدن مطلع شوید.

قطعاً بررسی این عارضه و درمان آن در مراحل مقدماتی آسان تر است زیرا اگر چنین اختلالی در بدن وسعت پیدا کند و نواحی مختلفی را درگیر کند کنترل آن کاری دشوار و گاهاً بی نتیجه است.

تشخیص بیماری دیستونی

بیماری دیستونی یکی از اختلالات پیشرونده است که در صورت عدم تشخیص به موقع و درمان سریع سلامت بیماران را به خطر می اندازد.

امروزه دیستونی یک بیماری شناخته شده است که در سراسر دنیا راهکارهای موثری برای تشخیص به موقع این عارضه وجود دارد.

در اولین قدم برای تشخیص بیماری دیستونی معاینات بالینی توسط پزشک متخصص انجام میشود، پزشکان بر اساس علائم ظاهری بیمار و مطالعه تاریخچه پزشکی فرد اطلاعات جامع و کاملی را دریافت کرده که به تشخیص سریع تر این بیماری کمک می کند.

راهکارهای دیگری برای ارزیابی این اختلال وجود دارد که مهمترین آن آزمایش خون و ادرار است.

اگر در پی انجام این آزمایشات با مشاهده نتیجه آزمایش پزشک وجود عفونت یا مواد سمی در بدن بیمار را تشخیص دهد احتمالاً بر عملکرد اندام های مختلف بدن از جمله کبد تاثیر منفی دارد و پزشک به این واسطه می تواند جزئیات بیشتری را بررسی کند.

این فاکتورها هر کدام به تشخیص بیماری دیستونی کمک خواهند کرد، برای بررسی عفونت یا مواد سمی در بدن بیماران علاوه بر آزمایش خون آزمایش ادرار نیز انجام میشود.

آزمایش ژنتیک یکی دیگر از راهکارهای موثر برای ارزیابی بیماری دیستونی است.

اگر به واسطه این آزمایش پزشک متوجه شود که یک ژن معیوب در بدن بیمار وجود دارد، این ژن را ارزیابی کرده و هرگونه ژن غیر طبیعی و جهش یافته نیز به این واسطه مشخص خواهند شد.

اگر در اقدامات اولیه پزشک متوجه شود که احتمالاً بیمار با دیستونی مواجه است تجویز لوودوپا یک راهکار برای تشخیص قطعی این اختلال است.

با مصرف داروی لودوپا که یک مهار کننده برای بیماری دیستونی است پزشک می تواند علائم و حالات بیمار را بعد از مصرف دارو بررسی کند.

اگر علائم بیماری با مصرف لوودوپا کاهش پیدا کرد تشخیص پزشک بیماری دیستونی از نوع اولیه خواهد بود.

در مواردی اگر آسیب دیدگی بر اثر این اختلال بیشتر باشد یا متخصص متوجه نشود که دیستونی پیش آمده از نوع اولیه است یا ثانویه با روش ام آر آی تصویربرداری از بدن را انجام می دهند.

ام آر آی روشی موثر و دقیق برای تشخیص دیستونی است و در این فرایند آسیب ها یا انواع تومورهای مغزی که از دلایل دیستونی به شمار می آیند شناسایی شده و محل قرارگیری آنها و وسعت اختلال نیز مشخص خواهد شد.

درمان دیستونی

زمانی که افراد با علائم اولیه بیماری دیستونی مواجه میشوند نگرانی و اضطراب زیادی را متحمل خواهند شد و تلاش می کنند در اولین فرصت بهترین شیوه درمانی را در پیش بگیرند.

همواره توصیه میشود در صورت مشاهده هرگونه علائم غیر طبیعی و حرکت های غیر عادی در بدن به پزشک مراجعه کنید اگر بیماری دیستونی سریع تر شناسایی و درمان شود قطعاً بهبود آن نیز حاصل می گردد در غیر این صورت ممکن است عوارضی هر چند کوچک از این عارضه در سطح بدن باقی بماند.

متخصصانی همچون دکتر هانیه بذر افشان بعد از تشخیص بیماری دیستونی بر اساس شدت و نوع آن روش های درمانی متفاوتی را در پیش می گیرند.

متخصصان در اولین اقدام با تجویز داروی لوودوپا تلاش می کنند با افزایش سطح دوپامین بدن از علائم بیماری کاسته و بهبود فرد را حاصل می کنند.

دوپامین در بدن یک انتقال دهنده عصبی مهم است و پزشک تلاش می کند تا راهکارهای مختلف را برای تقویت دوپامین و افزایش میزان آن در پیش بگیرند.

استفاده از سم بوتولینوم یکی دیگر از راهکارهای موثر برای درمان دیستونی در مراحل اولیه بیماری است.

سم بوتولینوم خاصیت بی حس کنندگی دارد و تزریق آن به بخش های خاصی از بدن مانع از انتقال دهنده های عصبی به نقاط آسیب دیده میشود.

با این روش اسپاسم ها تا حد زیادی کنترل شده و استفاده درست و به جا از سم بوتولینوم مانع از بروز این اختلال در نقاط مختلف بدن میشود.

اگر میزان اسپاسم ها در بدن بیماران مبتلا به دیستونی کاهش پیدا کند روند درمان برای آنها آسان تر میشود و آسیب ها و عوارض کمتری را متحمل میشوند.

آنتی کولینرژیک یکی دیگر از داروهایی است که برای جلوگیری از رسیدن انتقال دهنده ها به نقاط آسیب دیده تجویز میشود.

انتقال این دارو به بدن بیماران باعث میشود تا مانع از آزاد شدن استیل کولین شود و از این طریق مانع از ایجاد اسپاسم در نقاط مختلف بدن خواهد شد.

یکی از بزرگترین مشکلات و معضلاتی که بیماران مبتلا به دیستونی با آن درگیر هستند انقباضات و اسپاسم های شدید عضلانی است.

اگر هر کدام از این داروها تاثیر مثبت بر سلامت بیمار نداشته باشد پزشک به ناچار از شل کننده های عضلانی استفاده می‌ کند.

این شل کننده ها باعث افزایش سطح گاما آمینوبوتیریک اسید میشود که نوعی انتقال دهنده عصبی و شل کننده عضلات است و از این طریق انقباضات عضلانی تا حد چشمگیر کاهش پیدا می کند.

از مهمترین داروهای شل کننده عضلات می توان به دیازپام و کلونازپام اشاره کرد، این داروها به دو صورت خوراکی و تزریقی قابلیت استفاده دارند.

اما نکته دیگر در مورد درمان بیماری دیستونی این است که این اختلال می تواند جسم افراد را مورد هدف قرار داده و آسیب های حرکتی زیادی را در پی دارد به دلیل متخصصان در کنار تجویر انواع دارو به بیماران توصیه می کنند که با انجام فیزیوتراپی و فعالیت های توانبخشی به سلامت بیشتر بدن کمک کنند.

ماساژ درمانی یکی از راهکارهای موثر برای کاهش علائم و بهبود بیماری در نواحی آسیب دیده است.

ماساژ دادن با روش های اصولی به بیماران کمک می کند تا درد ناشی از گرفتگی های عضلانی را کاهش داده و از تکرار مجدد این اختلال جلوگیری خواهند کرد.

در روند فیزیوتراپی تکنیک درای میدلینگ یا سوزن خشک یک روش درمانی پرکاربرد شناخته میشود که روند آن با سوزن های کوچک انجام می گردد.

در این روش فیزیوتراپیست سوزن های خاصی را در نقاط گرفتگی و حساس بدن فرو کرده که از این طریق اسپاسم های عضلانی و درد ناشی از آن کاهش می یابد.

گاهی اوقات اگر وضعیت بیماران حاد باشد به سوزن ها مقدار بسیار ضعیف و خفیف جریان برق وصل شده تا تاثیر این تکنیک را دو برابر کند.

منوال تراپی یکی دیگر از روش های جدید و موثر در علم فیزیوتراپی است.

این فرایند با دست انجام میشود که شامل حرکات کششی بر روی مفاصل و استخوان ها است، تکرار این روال باعث رفع دائمی گرفتگی ها و بهبود اسپاسم های عضلانی میشود.

دیپ اوسیلیشن یکی دیگر از تکنیک های نوین در علم فیزیوتراپی است.

در این فرایند از دستگاهی استفاده میشود که گرما و ارتعاشات ایجاد شده از دستگاه را به نقاط آسیب دیده منتقل می کند این فرایند منجر به کاهش گرفتگی عضلات شده و در نهایت درد بیمار کمتر میشود.

بیماران در پی ابتلا به بیماری دیستونی ممکن است آسیب هایی را به حنجره متحمل شوند، گفتار درمانی برای این افراد به رفع مشکلات پیش آمده کمک کرده و باعث تقویت حنجره، عضلات جانبی و بهبود صحبت کردن بیمار خواهد شد.

اگر بیماری دیستونی در بدن بیماران آنقدر پیشرفت کرده باشد که هیچ کدام از این راهکارها موثر واقع نگردد پزشکان به ناچار مجبور به انجام روش های درمانی پیچیده تر خواهند بود.

اگر این بیماری زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده باشد و کیفیت زندگی علاوه بر کاهش مختل شده باشد و فرد از انجام فعالیت های روزمره باز بماند نیاز است که روش هایی مثل جراحی انجام پذیرد.

همچنین اگر این بیماری بخش عمده ای از بدن را فرا بگیرد و دارو درمانی یا فیزیوتراپی نتیجه ای نداشته باشد قطعاً در چنین موقعیتی جراحی اقدامی موثر برای درمان دیستونی است.

در صورتی که پزشک با توجه به شرایط بیمار فرد را کاندیدای مناسب برای جراحی بداند این عمل به دو صورت انجام می پذیرد، روش اول برای جراحی دیستونی تحریک عمیق مغز و روش دیگر عصب برداری گزینشی است.

در روش اول که تحریک عمیق مغز نام دارد الکترودهایی در بخش های خاص مغز کاشته شده و به یک ژنراتور وصل میشود.

ژنراتور در سینه بیمار قرار می گیرد و با ارسال پالس های الکتریکی به مغز  می توان کنترلی بر انقباضات عضلانی داشت.

جراحی عصب برداری گزینشی روشی است که عصب هایی که به اسپاسم عضلانی منجر می گردد بریده شده تا این اختلال برای همیشه برطرف شود.

مقایسه درمان‌ های مختلف دیستونی

درمان دیستونی به روش‌ های مختلفی تقسیم می‌ شود که شامل داروهای شیمیایی، فیزیوتراپی، جراحی و درمان‌ های روانشناختی است.

داروهای ضد اسپاسم و آنتی‌کولینرژیک‌ ها برای کاهش انقباضات غیرارادی عضلات استفاده می‌ شوند و معمولاً اولین درمان انتخابی هستند.

تزریق بوتاکس نیز یکی از روش‌ های مؤثر برای درمان دیستونی‌ های فوکال است که به طور موقت عضلات را فلج می‌ کند و از اسپاسم‌ های غیرارادی جلوگیری می‌ کند.

این روش‌ ها معمولاً سریع اثر می‌ کنند، اما تأثیر آنها موقتی است و نیاز به تکرار دارند.

داروها ممکن است عوارض جانبی مانند خواب‌آلودگی یا تاری دید داشته باشند.

فیزیوتراپی و تمرینات حرکتی از روش‌ های غیر دارویی هستند که به کاهش شدت انقباضات عضلانی و بهبود حرکت بیماران مبتلا به دیستونی کمک می‌ کنند.

فیزیوتراپی می‌ تواند با تقویت عضلات ضعیف و کشش عضلات تحت تأثیر، عملکرد حرکتی بیمار را بهبود بخشد.

این روش به‌ویژه برای دیستونی‌ های ناحیه گردن و دست مؤثر است.

با این حال، فیزیوتراپی زمان‌ بر است و به نتیجه مطلوب نیاز به زمان و استمرار دارد، بنابراین ممکن است برای برخی بیماران کمتر جذاب باشد.

در مواردی که درمان‌ های دارویی و فیزیوتراپی تأثیر کافی ندارند، جراحی گزینه‌ای مؤثر است.

تحریک عمیق مغزی (DBS) یکی از روش‌ های جراحی است که برای درمان دیستونی‌ های شدید استفاده می‌ شود.

در این روش، الکترودهایی به مغز وارد می‌ شود تا فعالیت‌ های غیر ارادی مغز را تنظیم کند.

این روش نتایج طولانی‌ مدتی می‌تواند به همراه داشته باشد، اما هزینه‌ بر و پر ریسک است.

علاوه بر این، درمان‌ های روانشناختی مانند رفتار درمانی شناختی (CBT) و مدیتیشن برای کنترل استرس و اضطراب و در نهایت کاهش شدت علائم مفید هستند.

این روش‌ ها به طور معمول به عنوان درمان‌ های مکمل در کنار سایر روش‌ ها استفاده می‌ شوند.

عوارض دیستونی

دیستونی یک اختلال حرکتی است که می‌ تواند به انواع مختلفی از عوارض جسمی و روانی منجر شود.

از نظر جسمی، انقباضات غیرارادی عضلات باعث بروز دردهای مزمن، کاهش انعطاف‌ پذیری عضلات و اختلال در حرکت طبیعی بدن می‌ شود.

این عوارض می‌ توانند در انجام فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن، نگه داشتن اشیاء یا حتی صحبت کردن اختلال ایجاد کنند.

به عنوان مثال، دیستونی گردن (تورتیکولیس) می‌ تواند باعث چرخش غیرارادی سر و گردن شده و باعث درد شدید و محدودیت در حرکت گردن شود.

دیستونی می‌تواند عضلات صورت را تحت تأثیر قرار دهد که این امر ممکن است باعث مشکلاتی در بیان عواطف یا صحبت کردن شود.

علاوه بر عوارض جسمی، دیستونی می‌ تواند تأثیرات روانی و اجتماعی زیادی بر بیماران داشته باشد.

افراد مبتلا به دیستونی به دلیل تغییرات ظاهری یا مشکلات حرکتی ممکن است احساس افسردگی، اضطراب و انزوای اجتماعی کنند.

محدودیت در انجام فعالیت‌ های روزانه و نیاز به مراقبت‌های پزشکی مستمر می‌ تواند فشار روانی زیادی به بیمار وارد کند.

این وضعیت ممکن است به کاهش اعتماد به نفس و ایجاد مشکلات ارتباطی در محل کار یا اجتماع منجر شود.

بنابراین، درمان‌ های دیستونی باید نه تنها به کنترل علائم جسمی بلکه به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی بیماران نیز توجه کنند.